MURALISME
Hoewel menigeen zich ergert aan de bekladde muren van de moderne stad, toch is het beschilderen van muren de oudste vorm van beeldende kunst. De prehistorische mens maakte afbeeldingen van jacht- en vruchtbaarheidsrituelen op de wanden van grotten en rotsen. De Grieken en Romeinen decoreerden hun architectuur met fresco�s. In de Middeleeuwen werden muurschilderingen het middel bij uitstek om de leer van de kerk uit te dragen. De plafondschilderingen van Michelangelo in de Sixtijnse kapel zijn een kunsthistorisch hoogtepunt. In de 17e eeuw werden veel muurschilderingen bekostigd door vermogende edelen die daarmee hun aanzien publiekelijk konden verhogen. Revoluties in Rusland en Mexico dragen bij aan het ontstaan van de politieke wandschildering. In o.a. Latijns-amerika, Afrika, China en Rusland maken muurschilderingen nog steeds een geïntegreerd onderdeel uit van het straatbeeld. Het wandschilderen leeft tijdens de Popart ook in de westerse samenleving op. Eind 60-er jaren vinden we vormen van �muralisme� in Nederland wanneer kunstenaarscollectieven in samenwerking met buurtbewoners vele muren beschilderen uit onvrede met de maatschappij. De afstand tussen kunstwerk en publiek wordt doorbroken. In de 80-er jaren ontstaat in de VS het fenomeen graffiti. Het schilderen verandert in het snellere spuiten en er vormt zich een subcultuur die gepaard gaat met rapmuziek, hiphop en graffiti. Het fenomeen waait over naar andere grote wereldsteden. Keith Haring bereikt met zijn spuitkunst zelfs het internationale kunstcirquit. Onbekenden leveren echter een strijd met de stadsreiniging. Een muurschildering is een middel en geen doel. Het kan niet verkocht worden of verplaatst. Het is een onderdeel van een leefomgeving en toegankelijk voor ieder publiek. Het is een middel om beeldende kunst te integreren in de dagelijkse samenleving.
© Stichting Sonas
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |